من غلام قمـــــرم غیـــر قمـــــر٬ هیـــچ مگــــو
پیش من جز سخــــن شمع وشکـــر هیچ مگــو

سخن رنج مگــــو جـــز سخــــن گنـــج مگـــــو
ور ازین بـــی خبری رنــج مبـــــر هیــــچ مگــــو

دوش دیوانــــه شدم عشــــق مرا دید و بــگفت
آمدم٬نعـــــره مــــزن ٬جامه مدر هیـــچ مگـــــو

گفتــم ای عشـق مـن از چیــــز دگــر می ترسم
گفت آن چیــز دگـــــر نیست دگر هیــــچ مگـــــو

من به گوش تو ســـخن های نهــان خواهم گفت
سر بجنبـان که بلـــی جز که به سر هیچ مگــــو

قمــــــری٬جــــــان صفتـــی در ره دل پیـــدا شد
در ره دل چه لطیف است ســــفر هیـــچ مگـــــو

گفتم ای دل چه مه ست این دل اشارت می کرد
که نــه اندازه ی توسـت ایــن بگـــــذرهیـچ مگــو

گفتم این روی فرشـته ست عجـب یا بشـر است
گفت این غیر فرشـته ست و بشـر هیــچ مگــــو

گفتم این چیست بگـــو زیــر و زبــر خواهــــم شد
گفت می باش چنین٬زیـــر و زبــــر هیـــچ مگــــو

ای نشسـته تو دریــن خانـه ی پـــــر نقش و خیال
خیــــــــز ازین خانه برو رخت ببــــر هیــچ مگــــــو

گفتم ای دل پدری کـــن نه که ایـــن وصف خداست
گفت این هست ولـــی جان پــــــدر هیـــچ مگـــــو
                                                          (حضرت مولانا)

 
    مرگ بر استبداد



    زنده باد آزادی



    پاینده ایــــران

دامون و لولی :مرگ بر استبداد.

کولی :بر کدام استبداد مرگ باد؟
این شعار سرزمینی است که در آن استبدادئ جاریست.
 مستبدی حکومت می کند.
زور گویی زور می گوید. و عده ای ناچار به زور شنیدن.
 سرزمینی که فریاد ها خفه می شوند.

" این شعار سرزمین ما نیست با جمهوری اسلامی !
                                             با ولایت مطلقه ی فقیه ! "

این شعار سرزمینی است که داد را بیداد می کنند،
سرزمینی که همگان به یک اندازه آزاد نیستند،
 شهروند و غیر شهروند به یک اندازه در رفاه نیستند.
دین دار وبی دین یکی نیستند،
یا به قول گلسرخی "یک با یک برابر نیست."

" این شعار سرزمین ما نیست با جمهوری اسلامی !
با ولایت مطلقه ی فقیه ! "

دامون ولولی:زنده باد آزادی.

کولی:مگر چه زمانی آزاد نبوده ایم؟
این شعار سرزمینی است که کسی حق فکر کردن ندارد،
 کسی خق آزاد سخن گفتن و سخنرانی کردن ندارد،
 کسی حق نوشتن آزادانه ندارد.

" این شعار سرزمین ما نیست با جمهوری اسلامی ! 
                                             با ولایت مطلقه ی فقیه ! "

این شعار سرزمینی است که روزنامه ی آزاد ندارد،
رادیو و تلویزیون آزاد ندارد ،
سرزمینی که دانشجوی آزادی خواه در دانشگاه کشته می شود،
مرد سیاسی آزاداندیش در کوچه و خیابان ،
                                    در خانه اش تکه تکه می شود.

" این شعار سرزمین ما نیست با جمهوری اسلامی !
                                             با ولایت مطلقه ی فقیه ! "

دامون و لولی:پاینده ایران

کولی:پاینده ایران!
اما این تنها شعار سرزمین من است:سرزمین آریایی ها:ایران... پاینده ایران.
این فریادی است که از دل خاک ایران بر می خیزد،فریــــادایرانی...پاینده ایران.
ایران پاینده است،

" اما نه سرزمین با جمهوری اسلامی !
                         با ولایت مطلقه ی فقیه ! "

ایران ما پاینده است. سرزمین من و شما ،
                              سرزمین ما که به ایران مهر می ورزیم.
                              سرزمین همه ی آنان که مهر ایران در دل دارند.
                              سرزمین همه ی ایرانمهران.

بارها فریاد :
        " مرگ بر استبداد . زنده باد آزادی. پاینده ایران "را سر داده ایم،
 باز هم سر می دهیم:

" مرگ بر استبداد، زنده باد آزادی ، پاینده ایران. "
" مرگ بر استبداد، زنده باد آزادی ، پاینده ایران. "
" مرگ بر استبداد، زنده باد آزادی ، پاینده ایران. "
" مرگ بر استبداد، زنده باد آزادی ، پاینده ایران. "
" مرگ بر استبداد، زنده باد آزادی ، پاینده ایران. "
" مرگ بر استبداد، زنده باد آزادی ، پاینده ایران. "
. . .