این روزها هشتادوچهارمین سال تولد بانوی رمان فارسی سیمین دانشور است.
او که سووشون را آفرید.

  اما در سوگ چه کسی؟

  سوگ سیاوش: _  پیرزن خوشه چین برای زری تعریف کرد ._


  
سوگ یوسف:_   زری گفت:"انگار که اینجا سووشون است و سوگ سیاوش را گرفته ایم .­­" _


  
سوگ جلال: _ سیمین در ابتدای سووشون می نویسد:
                      "به یاد دوست جلال، که زندگیم بود و در سوگش به سووشون نشسته ام." _


   
ومن می دانم  یوسف یادآور مردان بزرگی است که تا زنده بودند دست بیخ گلویشان گذاشتیم و خفه شان کردیم و حتی نتوانستیم در عزایشان گریه کنیم.


   
مبارزه ی یوسف برابر انگلیس یادآور دکتر محمد مصدق و مبارزه اش برای ملی شدن صنعت نفت.


  شور مبارزه ی  یوسف جوان یاذآور معلمی 29 ساله ،خالق ماهی سیاه کوچولو صمد بهرنگی.


  داد یوسف بر بیداد یادآور مبارزی که فریاد زد "یک با یک برابر نیست." خسرو گلسرخی.


  شجاعت، آزادی و آزادگی یوسف یادآور آفریدگار کویر معلم شریعتی.

 
 
برگ به برگ ،صفحه به صفحه ، خط به خط و کلمه به کلمه ی کتاب یاد آور تمام مردانی است که: حرفشان را زدند؛ آنچه در دلشان بود،
 راهشان را رفتند ؛ آنچه هدفشان بود
 و کشته شدند.
 یادآور: کاظم سامی، محمد جعفر پوینده، محمد مختاری و...


   
و برایم یادآور زری و یوسفی که با هم به آغوش خاک رفتند پروانه و داریوش.


  عمر سیمین دراز،

                  روح جلال شاد،


  یاد یوسف ها جاوید،

                   صبر زری ها زیاد. 

 


هم راه

   هم راه و هم سفری می خواستم،
تا در راه اگر نفسی کم بیارم، نفسم را تازه کند.
           اگر بریدم، امیدی ببخشد.
           اگر خسته شدم،دلداری بدهد.
          واگر ایستادم به خاطر سختی راه، راهم را هموار کند تا دوباره به راه افتم، تا همیشه پویا باشم.

امید یک کولی بی شک خود کولی است و کولی همراه من ، لولــــــــــــــــــــی است.     
                                                                                            دوستش دارم.

کولــــــــــــــــــــی

دیشب داشتم دفتر شعرمو ورق می زدم شعر میشا نظرمو جلب کرد مناسب دیدم با نزدیک
شدن به وقت انتخابات بنویسمش

زمانه ایست که خنده گناه و معصیت است
شکوه تسلیت امروز به زتهنیت است

به ملک جم که جوانان به حجله می رفتند
لحد زفاف جوانان کفن به میمنت است

شکسته بال هزار و خموش نغمه ی عود
خدای را مددی چون زغن در این سمت است

پیاله پر شده از خون وجام لبریز است
که نام ساقی ما در صفوف بی صفت است

بگو به باد صبا ملک جم فنا گردید
چرا که نامه ی کینه بر صمیمیت است

ببین که داغ ندامت به عارض خلق است
که در زبان جماعت کلام تسلیت است

هزار رنج به خود دیده کشورت میشا
رسیده عهد مغول یارب این چه وضعیت است
لـــــولـــــــــــــــــــــی