می خوام از کسی بنویسم که یکی از همین روزای داغ تیر
(سال 1318) به دنیا اومد.تبریز زادگاهش بود تا 18 سالگی
 همون جا درس خوند.
تا 29 سالگی هم با علاقه درس آزادی و آزاد زیستن را به
بچه های روستاهای دور افتاده ی آذربایجان آموخت.

  کسی بود که مدام به بچه ها می گفت :
           "آینده در دست شماست و خوب و بدش همه
       مال شما ست. شما زندگی اجتماعی رو با همه ی
       خوب و بدش صاحب می شوید.فقر ، ظلم ، زور،
       عدالت ، شادی و اندوه ، بی کسی ، کتک ، کار و 
       بی کاری ، زندان و آزادی ، مرض و بی دوایی ، 
       گرسنگی و پا برهنگی و صد ها خوشی و نا خوشی
       اجتماعی دیگر مال شما می شود."

   هیچ وقت از خوندن" ماهی سیاه کوچولو " سیر نشدم،
"یک هلو،هزار هلو" ،
"پسرک لبو فروش "،
"کچل کفتر باز"،
 "تلخون"
و قصه های دیگه ی او هم هیچ وقت از ذهنم پاک نمی شه.

  صمد فقط برای سرگرمی قصه نگفت ،
  صمد از مردم گفت ،از اجتماع ، از زندگی،از درد،
نمی دونم چه طور می شه یکی فقط 29 سال عمر کنه
واما این همه تاثیرگذارباشه.

  از بچگی شنیدم :
صمد 17 شهریور 1347 در حال شنا توی ارس، غرق شد،
اما تاجایی که می دونم صمد کنارارس بزرگ شد
حالا چه طور شد همین ارس صمد توی خودش بلعید نمی دونم !
ولی یه چیزو از ماهی سیاه کوچولو خوب یاد گرفتم:

         "مرگ خیلی آسان می تواند الان به سراغ من بیاید؛
      اما من تامی توانم زندگی کنم نباید به پیشواز مرگ بروم.
      البته اگر یک وقتی ناچار با مرگ روبرو شدم _ که می شوم _
       مهم نیست ؛ مهم اینست که زندگی یا مرگ من ،  چه اثری
       در زندگی دیگران داشته باشد ..."

                                                                     روحش شاد.