من غلام قمـــــرم غیـــر قمـــــر٬ هیـــچ مگــــو
پیش من جز سخــــن شمع وشکـــر هیچ مگــو
سخن رنج مگــــو جـــز سخــــن گنـــج مگـــــو
ور ازین بـــی خبری رنــج مبـــــر هیــــچ مگــــو
دوش دیوانــــه شدم عشــــق مرا دید و بــگفت
آمدم٬نعـــــره مــــزن ٬جامه مدر هیـــچ مگـــــو
گفتــم ای عشـق مـن از چیــــز دگــر می ترسم
گفت آن چیــز دگـــــر نیست دگر هیــــچ مگـــــو
من به گوش تو ســـخن های نهــان خواهم گفت
سر بجنبـان که بلـــی جز که به سر هیچ مگــــو
قمــــــری٬جــــــان صفتـــی در ره دل پیـــدا شد
در ره دل چه لطیف است ســــفر هیـــچ مگـــــو
گفتم ای دل چه مه ست این دل اشارت می کرد
که نــه اندازه ی توسـت ایــن بگـــــذرهیـچ مگــو
گفتم این روی فرشـته ست عجـب یا بشـر است
گفت این غیر فرشـته ست و بشـر هیــچ مگــــو
گفتم این چیست بگـــو زیــر و زبــر خواهــــم شد
گفت می باش چنین٬زیـــر و زبــــر هیـــچ مگــــو
ای نشسـته تو دریــن خانـه ی پـــــر نقش و خیال
خیــــــــز ازین خانه برو رخت ببــــر هیــچ مگــــــو
گفتم ای دل پدری کـــن نه که ایـــن وصف خداست
گفت این هست ولـــی جان پــــــدر هیـــچ مگـــــو
(حضرت مولانا)
خرسـند شدیم از اینکه امروز
رنگی دگـر است نه رنگ دیروز
تـا شب نشـده رنگ دگـر شـد
گفتند از این نکته هزار نکته بیاموز.
مر۳۰ به من سر زدین.
جان و سر توای پسر. نیست کسی به پای تو //
آینه بین به خود نگر کیست دگر ورای تو //
بوسه بده به روی خود راز بگو به گوش خود//
هم تو ببین جمال خود هم تو بگو ثنای تو //
نیست مجاز راز تو نیست گزاف ناز تو//
راز برای گوش تو ناز تو هم برای تو //
خیز ز پیشم ای خرد تا برهم ز نیک و بد//
خیز دلا تو نیز هم تا نکنم سزای تو //
هم پدری و هم پسر هم تو نیی و هم شکری //
کیست کسی بگو دگر کیست کسی به جای تو //
بسته لب تو برگشا چیست عقیق بی‌بها //
کان عقیق هم تویی من چه دهم بهای تو //
سایه توست ای پسر هر چه برست ای پسر //
سایه فکند ای پسر در دو جهان همای تو //
(حضرت مولانا)
بیرون ز تو نیست هر چه خواهی........
شعر زیبایی بود