زندگی چیست؟
زندگی بسان کوهی است که در میانه ی آن متولد می شوی٬ یا
تا آخر حیات در آن به سر می بری٬ یا پس از مدتی زندگی در
میانه ی کوه فتح قله را انتخاب می نمایی وصعود می کنی ٬
یا راه رسیدن به پای کوه را بر می گزینی ٬ که این راه ٬ راه
سقوط است و تو غافلی.
رسیدن به قله با سختی ومشکلات همراه است٬گاه به شن
گاه به صخره و گاهی به سنگهای صیقلی وصاف بر می خوری
این ها مانع و سد راه تو برای رسیدن به قله است. تو باید این
موانع را از میان برداری٬ وگر نه با سقوط تو همراه است و
شکستن این سدها جز با توکل وامید امکان پذیر نیست و تو با
این دو سلاح می توانی بر سختی ها فائق شوی.پس توکل کن
امید داشته باش٬و آهسته وپیوسته پیش رو تا بتوانی به قله
برسی. قله ی سعادت
اگر راه سقوط را برگزینی٬ این راه مانند راه صعود سختی و
مشکلات ندارد و گام نهادن در این مسیر لذت بخش است.
آگاه باش!راه در ابتدا کم شیب است ٬ولی هر لحظه شیبش
تیز تر می شود. تا هنگامی که در ابتدای راهی و در شیب
کم می توانی بازگردی و رام میانه ی کوه وسپس قله را پیش
گیری٬که این راه باز راه صعود است اما سختی فزون تر.زمانی
که شیب آن زیاد شد٬دیگر راه بازگشتی نیست٬هر گام که
برمی داری سرعت تو چندین برابر می شود ودر نهایت درون
مردابی خواهی افتاد که دیگر امید رهایی نیست.مرداب شقاوت.                                              قله ی سعادت٬ مرداب شقاوت
زندگی چون کوهی است
پر فراز است و نشیب
صعودش سخت وسقوطش سهل
سربلندیش به سعادت قله است
سرفکندن به شقاوت مرداب
وچه شیرین باشد
سعادت را به شقاوت بخریدن
وچه تلخ است
سعادت به شقاوت دادن
                                        دامــــــون